ایستگاه راه آهن با خونه ی ما فاصله ی زیادی داره ولی گاهی صدای قطاربه گوش میرسه مخصوصن شبها مثل الان برای تمام بچه محل ها خوشاینده اما برای من اصلا .وقتی صداش میاد شدیدن عصبی میشم شایدم کمی می ترسم .همش فکر می کنم ارواح با اومدن قطارآرامش و سکوت رو از دست می دن آخه نزدیک ایستگاه یه قبرستان و دورو بر ایستگاه احاطه شده از جنگل وسیع و تاریکه .چه فکرایی می کنماااا
ما آدمها وقتی با شخصی رو به رو می شیم که افکارش خیلی متفاوت از ماست انواع برخوردهارو نشون می دیم و یا حتی در جمع خودمون قبولش نمی کنیم و شخصیتشو از بین میبریم طردش می کنیم . به نظر من یکی از بهترین هنرهای اخلاقی اینه که دیگران را علی رغم تفاوتهای بیشمارمثبت(ویا حتی منفی) اخلاقی رفتاری ...از هر بابت را قبول کنیم .درک وبهشون کمک کنیم واقعا اگر شما این اخلاق و خصوصیت رو دارید تبریک می گم .چنین ادمهایی از لحاظ درک و شعوروصبر در مراتب بالاتری قرار دارند . (درک کردن همه به معنای عفو همه و عفو همه به معنای درک کردن همه است)معمولن بعضی افراد رفتارهایی دارند که به خاطر عوامل و شرایط گوناگون به وجود اومده مثل اختلاف طبقاتی اختلاف فرهنگی و یا حتی از لحاظ روحی روانی مثل ادم های پیش فعال که خیلی از ما هنوز معنای پیش فعال بودن رو دقیق نمی دونیم.یا ادم هایی که شدیدن درون گرا هستن و سکوت در اونها حاکمه و یا حتی آدمهایی با افکار عجیب که برا م خیلی جذابن دنیای شگفت انگیزی دارند و...
پ ن 1 :قبول انسان ها یی که خصوصیات منفی دارند به این معنی نیست که اجازه بدیم رو افکار و رفتارمون در کل تاثیر بگذارن و باعث تغییرات نادرست درزندگی ما بشن شاید این ما هستیم که باید به این افراد کمک کنیم.به نظر من یک وظیفه ی انسانی ه
پ ن 2:این یه تجربه بود به آدمی برخوردم که واقعن نیاز به یاری داشت اما رفتارم اول کاملن اشتباه بودراستش کمی عذاب وجدان گرفتم اما بعدش سعی کردم جبران کنم
مشاهیر زنجان ....