تا که بودیم نبودیم کسی ، کشت ما را غم بی هم نفسی تا که خفتیم همه بیدار شدند ، تا که مردیم همگی یار شدندقدر آن شیشه ببینید که هست ، نه در آن موقع که افتاد و شکست ...