بین ما فاصله هاست
بین ما فاصله ها دریاهاست
کوه ودشت وصحراست
دوستت دارم این آیه ی پاک
در عمق وجودم بی تو...
من بدون تو پر از تنهایی
مثل شب بی ماه در تاریکی
تو پر از شعر و سرود
من پراز مرثیه ی درد
که در آن می نالند
که در آن می گریند
شیون ها همه سر بر می آرند
توپر از رفتن ومن
سرشار از توولی دور از تو
تو پر از وسوسه ی عشق
یادی از بوسه ی گرم در باران
من پر از وسوسه ی مرگ
مرگی سرد در یک شب
همچون من... دور از ماه
ماه همچون توبی خبرازاینجارفت
آسمان شب همچون من
مخمل سردو سیاه بر تن کرد
بعد از این که ماه رفت
آن عروس سرد شب
آسمان قصه ی عشقش را
در دل سیاه شب مدفون کرد
بعداز اینکه رفتی...
من پرازگریه شدم
قصه ها وغصه هایم با اشک
در دل خاک سیاه مدفون گشت
آه من دود شدوبالارفت
رفت ورفت تا همدم شب ها گشت
بعدتو حرف هاهمه بی معنا
چهره هاپشت نقاب
"توچرارفتی؟"را
بارهاپرسیدم
تو که رفتی !
من چرااین جایم
توبگو
چه کنم دورازتو
چه کنم فاصله را
چه کنم همدم تنهایی اماین شب را
توبگو ماه شبم
توبگومن چه کنم!